زمان در کردستان به مدت پنج دقیقه متوقف شد
اربیل (کردستان24)- در سی و یکمین سالیاد بمباران شیمیایی حلبچه، مردم کردستان با پنج دقیقه سکوت و توقف رفت و آمد و حرکت ماشین‌ها در خیابان و جاده‌ها یاد قربانیان این فاجعه انسانی را گرامی داشتند.
در روز 25 اسفند 1366، جنگنده‌های رژیم بعث عراق در روزهای پایانی جنگ هشت ساله ایران و عراق، شهر حلبچه را با مواد شیمیایی بمباران کردند.
در بمباران شیمیایی حلبچه بیش از 5 هزار نفر از مردم بی گناه این شهر در عرض چند دقیقه شهید و بیش از 10 هزار نفر دیگر هم زخمی شدند.
روز شنبه 25 اسفندماه، یک مراسم باشکوه برای گرامیداشت قربانیان بمباران شیمایی حلبچه در این شهر برگزار شد.
در شهرهای مختلف کردستان، مراسم‌های ویژه‌ای از جمله نمایشگاه‌های عکاسی از قربانیان حلبچه برگزار شد.
دولت اقلیم کردستان در بیانیه‌ای به مناسبت فاجعه انسانی حلبچه با اشاره به ضرورت تامین یک زندگی بهتر برای مردم حلبچه و خانواده قربانیان اعلام کرد جبران خسارت مادی و معنوی مردم حلبچه و محیط زیست آن که قربانی اقدمات دولت عراق هستند، وظیفه قانونی و اخلاقی این دولت است.
پس از گذشت 31 سال از نسل کشی مردم کردستان در حلبچه سرنوشت تعداد زیادی کودک معلوم نیست و خانواده‌های آنان هنوز در انتظار کودکانشان هستند.
همچنین هزاران نفر دیگر هم که از جراحات شیمیایی می‌نالند در انتظار درمان هستند.
تاکنون شماری از کودکان پس از گذشت 30 سال در کشور ایران یافت شده‌اند، مریم حلبچه‌ای که به ژیان حلبچه‌ای معروف شده است، از شناخته‌ترین گمشده حلبچه است که پس از گذشت حدود 30 سال به آغوش گرم کردستان و حلبچه‌ای‌ها برگشت.
خلیل صالح آخرین نفری است که به عنوان کودک گمشده حلبچه در ایران پیدا شد و قبل از چند روز به آغوش خانواده خود در حلبچه برگشت.
خبرنگار کردستان24 به قبرستان بهشت زهرا در تهران رفته که بیش از 70 شهید حلبچه‌ای در قطعه‌ها 25 و 40 به خاک سپرده شده‌اند.
محمدعلی (شهید دهقان) یک معلم برای بازگویی فاجعه حلبچه، دانش آموزان خود را قطعه 25 بهشت زهرا آورده که محل دفن 40 قربانی حلبچه است.
وی به خبرنگار کردستان24 گفت: هر وقتی که با دانش آموزانم به اینجا میآیم از ظلمی که علیه کردها، بویژه شهیدان حلبچه شده به آنها می‌گویم.
یک دانش آموز که مشغول پاک کردن قبر یکی از شهیدان حلبچه است، به خبرنگار کردستان24 گفت: این شهیدان ما هستند و در کشور ما دفاع کرده‌اند و ما مدیون آنها هستیم.