خاورمیانە و ادامه جنگ سرد میان ترامپ و پوتین

Kurd24

 در سال ٢٠١٨ و هزاره سوم هنوز هم جنگ سرد ادامە دارد. این تخاصمات بە دوران تشکیل پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) و پیمان ورشو برمی‌گردد کە بە رهبری ایلات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی تشکیل گردیدند. جنگی کە همزمان با تشکیل این دو پیمان نظامی آغاز شد، هنوز هم ادامە دارد. خاورمیانه‌ هم بە یکی از میدان‌های این تخاصم تبدیل شدە است.

گرچه تاکنون هیچکدام از طرفین بر این واقعیت اعتراف نکردەاند، اما علائم آن بسیار نمایان است. راهبردی کە هرکدام از دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین در این جنگ سرد درپیش گرفته‌اند، متفاوت است و هرکدام از آنان در رویارویی با مشکلات و تعیین سیاست خارجی  خود بە گزارش‌های امنیتی و تحلیل‌های مشاوران خویش وابستە‌اند.

در مورد اعلام موضع اخیر روسیە دربارە حملات علیه داعش در سوریه، این پرسش نزد بسیاری از مردم مطرح شد کە آیا این بار کرملین بر کاخ سفید پیروز خواهد شد؟ برای دریافت پاسخ درست این سوال باید اعمال دو کشور را در جنگ هفت ساله سوریە مد نظر قرار داد. باید این موضوع را هم مد نظر داشته باشیم کە کردها بە طور متناوب در جهت منافع خصوصی این دو ابرقدرت مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

ولادمیر پوتین در ابتدای رسیدن بە قدرت، در سال ٢٠١٢ بە خوبی در جهت توسعەی اقتصاد روسیە گام برداشت و با افزایش قیمت نفت و گاز طبیعی توانست بە عضویت سازمان بازرگانی جهانی پذیرفتە شود، همچنین توانست اختلافات خود با واشنگتن را کاهش دهد، اما بار دیگر اوضاع رو بە خرابی نهاد. مخصوصا اختلافات درباره اوکراین و محاصره اقتصادی کشورهای اروپایی علیه روسیه بار دیگر اوضاع اقتصادی روسیه بدتر شد و در مورد اداره کشور فشار بیشتری بر پوتین وارد شد.

این در حالی است که توسعە اقتصادی ایالات متحده آمریکا ادامە دارد و دلیل آن این است کە اقتصاد آمریکا همچون اقتصاد روسیە بە تنهایی وابسته بە نفت و گاز طبیعی نیست. دولت آمریکا در روابط بین‌الملل هم حتی یکی از همپیمانانش را از دست ندادە و روابط این کشور با هندوستان، ویتنام، کوبا، کرە شمالی هم رو بە بهبودی است. اما همکاری میان چین و روسیە، در حدی نیست  کە بتوان  این دو کشور را همپیمان یکدیگر نامید. از سوی دیگر بحران اوکراین، روابط روسیە و اتحادیه اروپا را منتشنج کرده و نقش روسیە در مجمع هشت قدرت بزرگ جهان را کاهش داده است. همزمان آمریکا مشغول انعقاد تعدادی قرارداد بازرگانی بزرگ با کشورهای آسیایی است کە این قراردادها در عمل باعث شد کە ایده پوتین در مورد ایجاد "اتحاد اقتصادی اوراسیا" مرده بە دنیا بیاید. 

درحقیقت ناچار شدن پوتین به نجات رژیم بشار اسد در سوریە از علائم ضعف نقش روسیە در خاورمیانه است. این برخلاف ایالات متحده آمریکاست کە روابط مستحکم این کشور با اسرائیل، مصر، عربستان، کویت، اردن، بحرین، امارات متحده عربی، ادامە دارد. بە همین خاطر نگهداشتن بشار اسد در قدرت از سوی روسیە در راستای حفظ جای پای این کشور (در صورتیکە رژیم اسد باقی بماند)، در آینده خاورمیانه است.

سیاست ایالات متحده آمریکا در مورد سوریە سیاستی بسیار بغرنج است. از ابتدای تظاهرات سوریە علیه بشار اسد، واشنگتن در تلاش رسیدن بە اهداف متفاوت و جداگانه بوده است. از سویی می‌گفت لازم است بشار اسد از قدرت کنار برود و از سوی دیگر نمی‌خواست گروه‌های افراطی جهادی بە قدرت برسند. واشنگتن در حالی ‌کە در سوریە برای از بین بردن داعش تلاش می‌کرد، در همان حال نمی‌خواست گروههای مخالف داعش در این نبرد پیروز شوند و آمریکا در این کشور بە دنبال گروهی مبارز و بی طرف است کە آن هم محال است. 

دیگر سو روسیە از ابتدای آغاز جنگ سوریە در مخالفت با تلاش‌های سازمان ملل در مورد این کشور از حق وتو استفاده کرده است.

درحالیکه آمریکا و روسیە وجود جنگ سرد را انکار می‌کنند، حقیقت غیر این را نشان می‌دهد و جنگ سردی کە اکنون در حال وقوع است از سویی مسابقه تسلیحاتی مخصوصا در اروپا را تشدید کرده و از دیگر سو باعث تقسیم مجدد جهان و ایجاد جنگ داخلی در بسیاری از کشورها شده است.

تشریح این مواضع نشانگر آن است کە مسابقات شرکت‌های بزرگ سازنده سلاح مخصوصا در اروپا بە شدت ادامە دارد و این موضوع امنیت کشور‌های جهان وعلی‌الخصوص خاورمیانه را بە شدت مورد مخاطره قرار داده است.