عراق در میان انقلاب و اعتراضات

حرکتهای مردمی که امروز در عراق شاهد آن هستیم, نتیجه مجموعه ای از اشتباهات مسئولین کشور در طول 16 سال حکمرانی بعد از فروپاشی رژیم بعث است که باور داشتند مدتها و چه بسا برای همیشه می توانند با بهره گیری از اختلافات مذهبی به حکمرانی فاسد خود ادامه دهند.

آنها به هیچ عنوان پیش بینی نکرده بودند، روزی فرا خواهد رسید این شیوه دولتداری نمی تواند به حیات خود ادامه دهد.

هر چند با روی کار امدن عادل عبدالمهدی بعنوان فردی سیاسی و روشنفکر و در عین حال پاک و بی اشتیاق به مقام و منصب، سرآغاز امیدی بزرگ برای عراقیان بود، اما بعد از گذشت یک سال از حکومت عبدالمهدی، مردم جنوب عراق امیدشان را به او نیز از دست دادند.

رویدادهای عراق فراتر از اعتراض است بلکه بیشتر به انقلاب شبیه است، چراکه عراق انقلابهای متعددی را در طول تاریخ خود تجربه کرده است و گذشته ای خونبار را در این رابطه طی کرده است.

اگر در برهه ای از تاریخ، انقلاب کلمه ای مقدس بود و هزاران نفر در اقصا نقاط جهان تنها با شنیدن این کلمه جان و مالشان را نثارش می کردند، امروز کلمه انقلاب تقدس گذشته را نداشته و تنها به معنای ترس و وحشت از ان یاد می شود.

  انقلاب در برگیرنده خواسته‌های رادیکالی است که در دنیای واقعی چیزی جز ترس و بی‌ثباتی به ارمغان نمی اورد و اجازه انجام رفورم را نخواهد داد و به مرور زمان فرزاندان خود را خواهد بلعید.

شماری فرصت طلب ثمره انرا خواهند خورد و مردم انقلابی نیز یا فراموش می شوند و یا اینکه آواره خواهند شد.

انقلاب کنونی عراق در صورت پیروزی نیز از انقلاب های پیش از خود بهتر نخواهد بود، چرا که در هیچ کشوری اصلاحات با توسل به خشونت محقق نشده است  و یا به عبارتی دیگر، در همه کشورهای خاورمیانه که در ان انقلاب بوقوع پیوسته است، جز استبداد تولید دیگری نداشته است .

باید گفت، هر چند مطالبات مردم کاملا منطقی و بر حق است، اما ابزار به فعل کردن آن امید بخش نیست و پاکسازی همه ارکان حکومت، خواسته ای انقلابی و رادیکال است که نتیجه آن خونریزی خواهد بود و کسانیکه در سایه انقلاب به قدرت می رسند بهتر از دولتمدارن قبلی نخواهند بود، چراکه هیچ کشوری همانند عراق چنین تجربه های را پشت سر نگذاشته است.

 در واقع همه آمار وارقام های موجود نشان می دهند، سیاسیون عراق بدون خونریزی از قدرت کنارگیری نخواهند کرد به همین دلیل بهتر بود اعتراضات از شیوه مدنی آن خارج نمی شد و حکومت را برای انجام اصلاحات زیر فشار قرار می دادند تا در زمانی معین شده اصلاحات را انجام دهد.

باید گفت، تمامی کشورهای که اکنون دارای سیستمی فعال و مردمی هستند، اصلاحات را مرحله به مرحله انجام داده اند.