عراق یک کشور مستقل نیست و نمیتواند به طور مستقل تصمیمگیری کند

اربیل (کوردستان٢٤) – نخست وزیر اقلیم کوردستان، تاکید کرد که برای جلوگیری از حملات موشکی به تلاش گسترده کشورهای منطقه و جامعه بینالملل نیاز است.
مسرور بارزانی، نخست وزیر اقلیم کوردستان، امروز سهشنبه در اجلاس داووس ٢٠٢٢، در پنلی تحت عنوان (ساختار جدید امنیت در خاورمیانه) حضور یافت و به پرسشهای گرداننده پنل پاسخ داد.
پرسش: جناب نخست وزیر، میخواهیم درباره حملات موشکی بحث کنیم، شما نمیتوانید از خود دفاع کنید، اکنون شرکای شما در شورای همکاری خلیج اینجا حضور دارند، چه پیامی برای ایران دارید و کشورهای عربی چگونه میتوانند با شما همکاری کنند؟
مسرور بارزانی: باید بە طور کلی موضوع را بررسی کنیم، به ویژه امنیت منطقه، مطمئنا این حملات به دلیل عدم اطلاع کامل اتفاق افتادهاند، برخی کشورها میخواهند سلطه خود را بر کشورهای دیگر تحمیل کنند. در انتخابات اکتبر گذشته مردم اعلام کردند که خواستار چه عراقی هستند، ائتلاف تشکیل شد. هر انتخابات دموکراتیک برنده و بازنده دارد. متاسفانه برندهها نتوانستند دولت را تشکیل دهند، چرا که عراق تنها کشور جهان است که در آن کسب دو سوم آراء معیار تشکیل دولت قرار میگیرد. احتمال دارد حملات موشکی به عنوان ایجاد فشار بر اعضای ائتلاف کورد، سنی، شیعه انجام شده باشند تا از ائتلاف خارج شوند. پیام دیگری هم داشت و آن اینکه سلطه کشورها هنوز بر عراق حاکم است. برای محدود کردن آن حملات به تلاش گسترده کشورهای منطقه و جامعه بینالملل نیاز است، به آمریکا و کشورهایی که در عراق منافع دارند.
باید به حاکمیت عراق احترام گذاشت، ما در عراق میخواهیم بار دیگر حاکمیت خود را در دست بگیریم، بنابراین باید تلاشها به گونهای باشند که جلوی افزایش سلطه خارجی گرفته شود، افزایش سلطه خارجی در عراق زیانبار است. تمام آنچه را که مشاهده کردهایم آرزوی یافتن راه حل است، اما هیچ اقدام عملی انجام نشده است، تا عراق حاکمیت خود را داشته باشد و از خود و حاکمیتش دفاع کند و مورد هدف حملات موشکی قرار نگیرد و جریانهای وابسته به کشورهای دیگر اهداف خود را در آن پیاده نکنند.
پرسش: جناب نخست وزیر آنچه امروز در بغداد اتفاق میافتد، بسیار سئوال برانگیز است، درباره نفت و گاز اقلیم کوردستان پرسشهایی مطرح میشود و همچنین درباره حکم دادگاه فدرال، به مشکلات سیاسی نیز اشاره میشود. گفته میشود که ایجاد هلال شیعی هراس آفرین شده، این هراس در کشورهای حاشیه خلیج نیز احساس میشود، این چه تاثیری بر امنیت خاورمیانه خواهد داشت و شما تا چه اندازه از آن هراس دارید؟
مسرور بارزانی: وقتی که به امنیت خاورمیانه مینگریم، متوجه میشویم که القاعده، داعش، مسئله نفت و برخی مسائل دیگر تهدیدهای موجود هستند. باید به عوامل نگریست که چرا چنین مشکلاتی بروز کردند؟ اگر در عراق به شرایط توجه کنیم، میبینیم که تصمیمگیریهای غلط سیاسی وجود داشتهاند که خود عامل بروز بحرانها بودهاند، از جمله بحران نفت، بیتوجهی به قانون اساسی، وجود فقر، بیعدالتی، نابرابری، تصمیمات غلط، دولت نامطلوب و مدیریت غلط از عوامل بروز مشکلات به شمار میآیند.
من در ابتدا تاکید کردم که عراق یک کشور مستقل نیست و نمیتواند به طور مستقل تصمیمگیری کند. کشورهای دیگر بر آن تاثیرگذار هستند و عوامل خارجی آن را کنترل کردهاند. دوستان ما میگویند باید عراق خود تصمیمگیری کند، اما تا کنون عراق در این امر موفق نبوده است، خلاءهای بسیاری وجود دارند که کشورهای دیگر پر کردهاند. لازم است که تمام دوستان عراق تلاش کنند و اطمینان یابند که مردم عراق خود سرنوشتشان را تعیین میکنند، زمانیکه این اتفاق افتاد و به قانون اساسی احترام گذاشته شد، دستاورد بزرگی خواهد بود. ما قانون اساسی داریم که متاسانه فراموش شده است، مواد مهم قانونی فراموش شدهاند، پاکسازی قومی انجام شده است و این مناطق دور دست را به همکاران تروریسم تبدیل کرده است، چرا که فراموش شدهاند و حقوق آنها رعایت نشده است.
و امروز یک موسسه قانونی که دادگاه فدرال نام دارد، تصمیمگیری سیاسی میکند. یک نهاد قانونی است، اما هیچ مشکلی را حل نمیکند. عراق به اندازهای مشکلات دارد که نباید درگیر مشکلات بیشتر شود.
پرسش: آیا دولت شما به حکم دادگاه فدرال در مورد شرکتهای نفتی، احترام میگذارد؟
مسرور بارزانی: دولت من، اختیار تام دارد، ریاست دولت اقلیم کوردستان و پارلمان و ریاست اقلیم و قوه قضائیه، همگی این حکم را رد کردهاند. چرا که یک حکم سیاسی است نە قانونی، و بر مبنای قانون اساسی نبوده است. بر مبنای قانون و مواد قانونی نبوده است. دادگاه فدرال خود بر مبنای قانون اساسی تاسیس نشده است و یک حکم سیاسی از سوی یک نهاد قانونی صادر شده است. خیر ما چنین حکمی را تائید نمیکنیم، زیرا قانون اساسی عراق و حقوق قانونی ما را نقض میکند. قانون اساسی بالاتر از هر چیزی است، بیگمان ما بە قانون اساسی پایبند هستیم و وظایف خود را ادا میکنیم، اما اجازه نمیدهیم که حقوق ما نقض شوند.
ب.ن