آواره‌های وقایع ١٦ اکتبر نمی‌توانند به کرکوک باز گردند

اربیل (کوردستان٢٤) – صدها خانواده کورد کرکوک پس از سال‌ها آوارگی نمی‌توانند به زادگاه خود باز گردند.

اگرچه پنج سال از وقایع ١٦ اکتبر ٢٠١٧ می گذرد، اما صدها خانواده کورد که در نتیجه آن آواره شده‌اند، هنوز رویای بازگشت به زادگاه خود را در سر دارند.

در ١٦ اکتبر ٢٠١٧، پس از برگزاری همه پرسی برای استقلال اقلیم کوردستان، نیروهای عراقی عملیات نظامی علیه کرکوک و بقیه مناطق مورد مناقشه را که تحت کنترل نیروهای پیشمرگ اقلیم کوردستان بودند، آغاز کردند.

در نتیجه این عملیات شمار زیادی از خانواده‌های کورد کرکوک ناچار به ترک خانه‌ و زادگاه خود شدند و از بیم ارتش عراق در شرایط بسیار بد معیشتی و اجتماعی به اقلیم کوردستان و برخی مناطق دیگر گریختند.

پیمان عبدالکریم که از پنج سال پیش در ١٦ اکتبر ٢٠١٧ به همراه همسر و سه فرزندش به اربیل روی آورده، به کوردستان٢٤ گفت: "فکر نمی‌کردم روزی کرکوک را ترک کنم، سه ساعت طول کشید تا به اربیل برسیم، به غیر از شیر فرزندم نتوانستم هیچ چیز دیگری را با خودم بیاورم".

گزارش‌ها نشان می‌دهند که مقامات محلی کرکوک، به ویژه پس از وقایع ١٦ اکتبر، سیاست تعریب علیه مردم کورد به عنوان ساکنان اصیل کرکوک را اعمال می‌کنند.

سیاست تعریب از زمان صدام حسین، دیکتاتور معروف عراق علیه ملت کورد به ویژه در مناطق مورد مناقشه بین اقلیم و بغداد اعمال شده و ایجاد تغییرات جمعیتی به نفع اعراب غیر بومی را در برگرفته است.

یاشار جبار، از دیگر آواره‌های وقایع ١٦ اکتبر که شب حمله ناچار به ترک کرکوک شده است، به کوردستان٢٤ گفت:" از ترس جانم تا‌کنون نتوانسته‌ام به کرکوک برگردم. وقتی حملات را به یاد می آورم، آرزو می کنم که آن روز از صفحه تقویم حذف شود".

وی افزود:"ما برای یک نبرد بزرگ آماده می‌شدیم و حاضر بودیم شهید شویم اما کرکوک را ترک نکنیم".

با گذشت پنج سال از وقایع ١٦ اکتبر، هنوز صدها خانواده کورد نمی‌توانند به خانه‌هایشان بازگردند و در امنیت و رفاه در زادگاه خود زندگی کنند، زیرا چنانکه خود می‌گویند اعمال سیاست تعریب در انتظار آنهاست.

ب.ن