بخشی از جزئیات عملیات آزادسازی عراق در کتاب خاطرات پرزیدنت مسعود بارزانی
کمک نظامی آمریکا به پیشمرگان کوردستان در عملیات آزادسازی عراق جزئی و ناچیز بود
اربیل (کوردستان ۲۴)– پرزیدنت مسعود بارزانی در جلد ششم از کتاب خاطرات ۶ جدلی خود (بارزانی و جنبش آزادی‌بخش کورد) جزئیاتی در مورد هفته‌ی اول جنگ آزادی‌بخش عراق را ارائه کرده است.
جلد ششم کتاب (بارزانی و جنبش آزادی‌بخش کورد) با عنوان (کوردستان و عراق جدید) روز یکشنبه ٢٢ مرداد ۱۴۰۲، منتشر شد که به رویدادها و تغییرات سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۶ می‌پردازد.
پرزیدنت بارزانی در صفحات ۴۵ تا ۴۸ کتاب جدید خود درباره‌ی جنگ آزادسازی عراق نوشته است:
جنگ شروع شد
پس از تکمیل سازوکار و اتخاذ تدابیر لازم برای شروع جنگ، پرزیدنت بوش در یک سخنرانی آخرین هشدار را به صدام داد که او و دو پسرش عدی و قصی عراق را ترک کنند و تعدادی از کشورهای عربی برای پذیرش آنان اعلام آمادگی کردند، ما صدام ترک کردن عراق را نپذیرفت.
معلوم بود که آمریکایی‌ها ظاهراً اطلاعاتی دریافت کرده بودند که صدام مخفیانه مشغول ساختن خانه‌ای ست. بعد از آغاز جنگ، اولین حمله‌ی هوایی ائتلاف به این خانه انجام گرفت، چون با کشتن صدام کار آمریکا راحت می‌شد، تصمیم آمریکا این بود که صدام را بکشد و کار را زودتر تمام کند. ما بعداً معلوم شد که صدام داخل این خانه نبوده است.
پس از تکمیل تمامی مقدمات نظامی، سیاسی و فنی، در صبح روز ۲۰ مارس ۲۰۰۳، نیروی هوایی آمریکا بمباران اهداف نظامی و راهبُردی عراق در بغداد را آغاز کرد.
در ۲۱ مارس ۲۰۰۳، نیروهای هوایی ائتلاف چندین مواضع ارتش عراق را در جنوب اربیل بمباران کردند و این هشداری به نیروهای عراقی بود که مواضع پیشمرگه ها را بمباران کرده بودند.
ما همه‌ی مقدمات را مهیا کرده بودیم و کلیه‌ی نیروهای پیشمرگه برای وقوع هرگونه رویدادی آماده بودند.
در آن اوان دفتر سیاسی {پارت دموکرات کوردستان} تشکیل جلسه داد تقسیم وظایف و بر اساس برنامه‌ی از پیش تعیین‌شده، انجام گرفت.
برای رفع اضطراب و دادن اطمینان به مردم کوردستان و به‌ویژه مردم اربیل، عصر روز ۲۹ اسفند به قلعه اربیل رفتم و آتش نوروز را روشن کردم. همچنین برای هوشیاری و رعایت تصمیمات و دستورات، پیوسته از شعب، نیروها، نقاط و مواضع پیشمرگان بازدید می‌کردم.
یکی از اهداف حملات موشکی و هوایی آمریکا، مقر انصار الله در خورمال و بیاره بود.
بر اساس گزارش‌ها، یک فروند موشک تاماهاوک (موشک دوربرد دریا به زمین آمریکا با قابلیت اصابت به اهداف در برد ۲۵۰۰ کیلومتری) مقر دفتر نظامی جمعیت (اسلامی) را هدف قرار داد و خسارات سنگینی برجای گذاشت.
ایالات‌متحده به‌عنوان بخشی از کمک به نیروهای پیشمرگه، مهمات و تجهیزات نظامی زیر را برای ما آورده بود:
١- کلاشینکف ۴۸۰
٢- تیربار بی‌کی‌سی، ۱۶ قبضه
٣- موشک‌انداز آرپی جی ٧، ۴۵ قبضه
۴- دوشکا (۵٫۱۲)، ۶ قبضه
۵- خمپاره‌اندازانداز (۱۲۰م)،١ قبضه
۶-موشک‌انداز SPG-9، ٦ قبضه
٧- فشنگ کلاشینکف، ۶۱۱۸۰۰ عددد
٨- فشنگ بی‌کی‌سی،۲۰۷۶۸۰
٩- فشنگ دوشکا، ۹۲۸۰
١٠- موشک آرپی‌جی، ۷۸۶ عدد
١١- موشک SPG-9، ۲۵۲ عدد
١٢ دوربین آرپی‌جی، ۱۸ عدد
پرزیدنت بارزانی در رابطه با هماهنگی بین ارتش آمریکا و نیروهای پیشمرگه در کتاب خود می‌گوید:
در ٢٣ مارس ژنرال کلیولند که شب قبل به کوردستان آمده بود، از دست ترکها به شدت عصبانی شد و گفت که برای هماهنگی نظامی آمده است و ژنرال اوزمان هم برای هماهنگی سیاسی به کوردستان می‌آید و چند روز بعد او هم وارد کوردستان شد.
حمله‌ی زمینی به عراق با مشارکت آمریکا و بریتانیا آغاز شد، اما به‌هیچ‌وجه ازنظر اندازه و توان نظامی تسلیحات با ارتش عراق متعادل نبود.
مطمئناً همه سخنرانی‌ها و کنفرانس‌های مطبوعاتی محمد سعید صحافی را که از کلمه "علوج" استفاده می‌کرد به خاطر دارند.
بیان‌نامه‌های او مضحک و دور از واقعیت بود، زیرا تانک‌های آمریکایی روی پل جمهوری و پل معلق بودند، اما او گفت که همه‌ی سربازان آمریکایی در تانک‌های خود مسدود شده‌اند و به‌زودی دستگیر خواهند شد.
گفته می‌شود که پرزیدنت بوش خود کنفرانس‌های مطبوعاتی صحاف را از نزدیک دنبال می‌کرد. پس از سقوط رژیم، آمریکا او (صحاف) را نجات داد و او را با هواپیما به امارات فرستاد. عجیب بود که آمریکا این‌همه به او توجه می‌کرد.
به‌طور مداوم اطلاعاتی دریافت می‌کردیم که شبانه‌روز بمباران اهداف نظامی و راهبُردی عراق در بغداد، موصل و مناطق مختلف عراق توسط ائتلاف ادامه دارد.
یک هفته پس از شروع نبرد، در شب ۲۶ مارس ۲۰۰۳، حدود ۱۰۰۰ نیروی آمریکایی از فرودگاه حریر با چتر به زمین نشستند. نیروهای عراقی از اکثر خطوط تماس با پیشمرگه عقب‌نشینی کردند و تعداد زیادی از افسران و سربازان که تعداد آنان حدود ٨ هزار نفر بود، خود را تسلیم پیشمرگه کردند. به آنان پناه دادیم و ضمن ارائه‌ی خدمات فراوان در پایان جنگ آنها را با احترام به میان خانواده‌ها و اقوامشان فرستادیم.
