مسرور بارزانی در سالروز امضای توافقنامهی ١١ مارس: مردم کوردستان از حقوق خود دست برنمی‌دارند
پیام مسرور بارزانی به مناسبت سالگرد توافقنامهی ۱۱ مارس ١٩٧٠
مسرور بارزانی، نخست‌وزیر اقلیم کوردستان، تأکید کرد مردم کوردستان به هر شکل ممکن از حقوق قانون اساسی خود دفاع می‌کنند و حل اساسی مشکلات میان اربیل و بغداد را ضروری می‌داند.
مسرور بارزانی، رئیس دولت اقلیم کوردستان، روز سه‌شنبه، ۲۱ اسفند ۱۴۰۳، پیامی به مناسبت سالگرد توافقنامهی ۱۱ مارس ۱۹۷۰ منتشر کرد.
نخست‌وزیر اقلیم کوردستان در این پیام گفت: "امروز یاد دستاوردی مهم و تاریخی انقلاب بزرگ ایلول (سپتامبر) به رهبری رهبر ملی‌مان، بارزانی جاویدان را گرامی می‌داریم."
نخست‌وزیر در این یادبود تأکید کرد که "مردم کوردستان همواره خواهان دستیابی به حقوق برحق خود از طریق گفتگو و روش‌های مسالمت‌آمیز بوده‌اند، اما به هر شکل ممکن از حقوق قانونی اساسی خود دفاع می‌کنند و از آن‌ها دست برنمی‌دارند."
مسرور بارزانی، در بخش دیگری از پیام خود، بر حل اساسی و قطعی مشکلات میان دولت اقلیم کوردستان و دولت فدرال "بر اساس احترام به قانون اساسی، توافق‌نامه‌ها و جایگاه قانون اساسی اقلیم کوردستان" تأکید کرد.
توافقنامهی ۱۱ مارس بغداد را مجبور به اعتراف به حقوق کوردها کرد.
امروز، ۵۵ سال از امضای توافقنامهی ۱۱ مارس ۱۹۷۰ (اسفند ۱۳۴۸) می‌گذرد؛ توافقنامهای که یکی از مهم‌ترین و تاریخی‌ترین رویدادهای قرن بیستم در جنوب کوردستان (کوردستان عراق) به شمار می‌رود.
این ننخستین‌بار در تاریخ کوردستان بود که از طریق یک توافقنامهی رسمی میان اشغالگران و جنبش آزادی‌بخش کوردها، بخشی از حقوق مهم و تاریخی ملت کورد به رسمیت شناخته شد. اگرچه این توافقنامه توسط دولت عراق اجرا نشد، اما در تاریخ انقلاب و جنبش آزادی‌بخش کوردستان دستاوردی بزرگ محسوب می‌شود.
مبارزه و مقاومت چندین ساله‌ی ملا مصطفی بارزانی و رهبری او در انقلاب ایلول (سپتامبر)، روحیه‌ی بالای پیشمرگه‌ها و پشتیبانی مردم کوردستان، دولت وقت عراق را مجبور کرد توافقنامهای تاریخی با کوردها امضا کند.
توافقنامهی اسفند ۱۳۴۸ یکی از مهم‌ترین و تاریخی‌ترین رویدادهای به رسمیت شناختن حقانیت حقوق مردم کوردستان است، زیرا پیش از این رویداد، هیچ توافقنامهای در تاریخ کوردها نتوانسته بود به این روشنی حقوق آنان را تثبیت کند.
این توافق در نتیجه‌ی دو سال مذاکرات فشرده میان رهبری سیاسی کوردستان و دولت عراق حاصل شد که در نهایت به توافقنامهای ۱۵ بندی بە این شرح انجامید:
۱- زبان کوردی در کنار زبان عربی، زبان رسمی در مناطقی خواهد بود که اکثریت ساکنان آن کورد هستند.
۲- کوردها در تمامی امور حکومت با نگاهی برابر مشارکت خواهند داشت.
۳- به آموزش و فرهنگ کوردی اهمیت داده می‌شود.
۴- در مناطقی که اکثریت ساکنان آن کورد هستند، تمامی کارمندان کورد خواهند بود.
۵- کوردها در تأسیس سازمان‌های دانش‌آموزان، جوانان، زنان و معلمان آزاد هستند.
۶- بودجه‌ای ضروری برای آبادانی کوردستان اختصاص داده می‌شود.
۷- حقوق و کمک‌های مالی برای خانواده‌های شهیدان، نیازمندان و آوارگان تعیین و پرداخت می‌شود.
۸- کوردها و عرب‌ها به محل سکونت پیشین خود بازگردانده می‌شوند.
۹- اصلاحات کشاورزی انجام می‌شود.
۱۰- ملت عراق از دو قوم عرب و کورد تشکیل شده است.
۱۱- فرستنده‌های رادیو و سلاح‌های سنگین تحویل دولت می‌شوند.
۱۲- یکی از معاونان رئیس‌جمهوری عراق کورد خواهد بود.
۱۳- اداره‌ی کشور به شیوه‌ای سازماندهی می‌شود که با این توافقنامه هماهنگ باشد.
۱۴- بودجه‌ی آن مناطقی که اکثریت ساکنانش کورد هستند، در یک چارچوب خودمختار تنظیم می‌شود.
۱۵- ملت کورد بر اساس نسبت جمعیت خود در قوه‌ی قانون‌گذاری مشارکت خواهد داشت.
