هشدار سنتکام دربارهی حمایت از حوثیها
فرماندهی مرکزی آمریکا: از هیچ یک از کشورهای حامی حوثیها نخواهیم گذشت

فرماندهی مرکزی نیروهای ایالات متحده (سنتکام) با تأکید بر ادامهی حملات علیه مواضع حوثیها در یمن، به تمام کشورها و طرفها هشدار داد که حمایت از این گروه را تحمل نخواهد کرد.
در بیانیهای که روز چهارشنبه (٢٠ فروردین ۱۴۰۴) منتشر شد، سنتکام تصریح کرد: «ما به هدف قراردادن مواضع و پایگاههای حوثیها ادامه خواهیم داد و مدارا نخواهیم کرد و نمیپذیریم که هیچ دولت یا طرفی از یک سازمان تروریستی مانند حوثیها پشتیبانی کند.»
سنتکام همچنین تأکید کرد که هرگونه استفاده از بنادر تحت کنترل حوثیها برای هر منظوری، نقض قوانین بینالمللی محسوب میشود.
این بیانیه در پی حملات هوایی جنگندههای آمریکایی در شامگاه گذشته به شماری از مواضع حوثیها در یمن صادر شد. در واکنش، حوثیها امروز اعلام کردند که در نتیجهی حملات مداوم به استان حدیده در سواحل غربی یمن، تعداد کشتهشدگان به ۱۰ نفر افزایشیافته و چندین تن دیگر نیز زخمی شدهاند.
از سوی دیگر، شبکهی تلویزیونی المسیره، وابسته به حوثیها، گزارش داد که جنگندههای آمریکایی منطقهی مسکونی "ایمن مقبل" در استان حدیده را بمباران کردهاند.
خبرگزاری فرانسه نیز به نقل از خبرنگار خود در منطقه گزارش داد که صدای سه انفجار قدرتمند و پیاپی در نزدیکی محل حادثه شنیده شده است.
مناطق تحت کنترل حوثیها در یمن از زمان آغاز کارزار هوایی واشنگتن در ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ که باهدف وادارکردن آنها به توقف حملات علیه کشتیهای تجاری صورت گرفت، تقریباً به طور روزانه هدف حملات هوایی آمریکا و متحدانش قرار میگیرند.
همزمان، یحیی سریع، سخنگوی نیروهای مسلح وابسته به حوثیها، امروز اعلام کرد که در عملیات جداگانهای، مواضع نظامی اسرائیل و نیروهای آمریکایی در اسرائیل و دریای سرخ را هدف قرار دادهاند.
وی همچنین مدعی شد که طی ۱۰ روز گذشته، سه فروند پهپاد آمریکایی را بر فراز یمن سرنگون کردهاند و تأکید کرد که به مقابله با "تجاوزات آمریکا و اسرائیل" ادامه خواهند داد.
حوثیها پس از آغاز جنگ در غزه در مهر ۱۴۰۲، حملات خود به کشتیها در دریای سرخ و خلیج عدن و همچنین خاک اسرائیل را آغاز کردند. این حملات پس از برقراری آتشبس در نوار غزه در دیماه متوقف شده بود. کارزار جدید آمریکا پس از تهدیدات اخیر حوثیها مبنی بر ازسرگیری حملات به کشتیها در دریای سرخ آغاز شد.
حملات حوثیها یک مسیر حیاتی کشتیرانی بینالمللی را که حدود ۱۲ درصد از تردد کشتیهای جهان از آن انجام میشود، مختل کرده و بسیاری از شرکتهای کشتیرانی را ناگزیر به استفاده از مسیرهای طولانیتر و پرهزینهتر کرده است.