انتشار کتاب «از کویه تا تهران»: بررسی هویت در شعر حاجی قادر کویی و ملکالشعرای بهار
پژوهشی در پیوندهای فرهنگی و فکری میان دو شاعر برجستهی کوردی و فارسی

امروز سهشنبه، ۲۶ فروردین ۱۴۰۴، دکتر کژال فداکار، نویسنده و پژوهشگر، در گفتوگو با وبسایت کوردستان۲۴ اعلام کرد که کتاب «از کویه تا تهران: بررسی هویت در شعر ملکالشعرای بهار و حاجی قادر کویی» منتشر شده است.
به گفتهی نویسنده، این کتاب پژوهشی آکادمیک است که به تحلیل مفهوم هویت در اشعار حاجی قادر کویی، شاعر برجستهی کورد، و محمدتقی بهار، شاعر نامدار پارسیگوی ملقب به ملکالشعرای بهار، میپردازد. این اثر موضوع هویت را از منظر زبان، ملت، زنان و دین در شعر این دو شاعر بررسی میکند و تلاش دارد پیوندهای فرهنگی و فکری میان این دو چهرهی ادبی را برجسته سازد.
"حاجی قادر کویی" و "ملکالشعرای بهار" دو شاعر برجسته
حاجی قادر کویی (١٨١٧-١٨٩٧) شاعری کورد از شهر کویسنجق (کویه) در کوردستان عراق (اقلیم کوردستان کنونی) بود که به خاطر اشعار ملیگرایانه و انتقادیاش به زبان کوردی سورانی شهرت دارد. او در اشعارش به مسائل اجتماعی، فقر، بیسوادی و ظلم حاکمان پرداخت و خواستار وحدت کوردها و پیشرفت علمی بود. کویی پس از مهاجرت به استانبول با اندیشههای مدرن و ملیگرایانه آشنا شد و بر هویت زبانی کوردها تأکید کرد. اشعارش الهامبخش شاعران بعدی مانند عبدالله پشیو، شیرکو بیکەس، و همین موکریانی بود.
محمدتقی بهار (١٨٨٦-١٩٥١)، ملقب به ملکالشعرای بهار، شاعر، ادیب، روزنامهنگار و سیاستمدار ایرانی بود که در مشهد زاده شد. او از پیشگامان شعر معاصر پارسی و از حامیان جنبش مشروطه محسوب میشود. اشعار بهار که اغلب ملیگرایانه و اجتماعیاند، به موضوعاتی چون آزادی، هویت ایرانی و نقد استبداد میپردازند. او همچنین در سبکشناسی ادبیات پارسی نقش مهمی ایفا کرد.

دربارهی نویسنده
"دکتر کژال فداکار"، زادهی شهر سنندج در کوردستان ایران، دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد در زبان و ادبیات پارسی از دانشگاه سنندج و دکتری در ادبیات تغزلی از دانشگاه همدان است. او هماکنون استاد زبان و ادبیات پارسی در دانشگاههای اقلیم کوردستان است. فداکار تاکنون سه کتاب منتشر کرده است: «سیمای فولکلور در دیوان نالی»، «بازتاب فرهنگ عامه» و «از کویه تا تهران». او همچنین نویسندهی مقالات متعدد در حوزهی ادبیات پارسی و کوردی است و در بیش از ۱۰ کنفرانس بینالمللی شرکت کرده است. در سال ۲۰۱۳، او جایزهی بهترین پایاننامهی کارشناسی ارشد را از دانشگاه سنندج دریافت کرد.
این کتاب که پلی میان ادبیات کوردی و پارسی میسازد، گامی مهم در راستای شناخت عمیقتر هویت فرهنگی در منطقه است و مورد توجه پژوهشگران ادبیات قرار خواهد گرفت.