ذیقار؛ زندگی زیر خط فقر در استانی سرشار از ثروت
سوءمدیریت و فساد مالی، عامل اصلی فقر در استان ثروتمند عراق

با وجود آنکه استان ذیقار عراق از منابع غنی نفت و کشاورزی برخوردار است، نرخ فقر در این استان رو به افزایش است. کارشناسان، سوءمدیریت، فساد مالی و برنامهریزی ضعیف اقتصادی را عامل اصلی این بحران میدانند.
عراق به داشتن ثروتهای عظیم نفتی و کشاورزی شهرت دارد، اما در استان ذیقار، شمار خانوادههایی که زیر خط فقر زندگی میکنند، روز به روز در حال افزایش است. «ام علی»، زنی که برای تأمین هزینهی تحصیل دخترانش به حصیربافی و ساخت سبدهای حصیری روی آورده، تنها نمونهای از هزاران شهروندی است که در استانی ثروتمند از منابع اما فقیر از فرصتهای شغلی، برای بقا تلاش میکند.
ام علی، که در زمینهی صنایع دستی فعالیت میکند، به کوردستان ۲۴ میگوید: «این زندگی ماست. من چیزی ندارم و سه دختر دارم که دو نفرشان دانشجو هستند. آنها برای لباس و مخارج دیگر پول میخواهند و هر کدام ماهانه به ۱۵۰ هزار دینار نیاز دارند. مجبورم قرض کنم و بعد با جمعآوری شاخههای نخل و بافتن حصیر و سبد، آنها را بفروشم تا بتوانم بدهیهایم را بپردازم.»
به گفتهی کارشناسان در ذیقار، مقامات محلی در حل مشکلات انباشتهشدهی این استان ناتوان بودهاند. ذیقار با فروپاشی شدید خدمات اولیه و بهداشتی روبروست و کارشناسان نسبت به افزایش فقر به سطوح غیرقابل پیشبینی هشدار میدهند. در این میان، برنامهریزی ضعیف اقتصادی و فساد مالی گسترده، نهادهای دولتی را در این استان فلج کرده است.
دکتر علی شامی، کارشناس مسائل مالی، در این باره میگوید: «پس از سال ۲۰۰۳ میلادی (۱۳۸۲ شمسی)، تمام دولتهای عراق هزینههایی خارج از چارچوب بودجه داشتهاند. دلایل این امر متعدد است؛ از شرایط اضطراری و فشارهای ناشی از اعتراضات مردمی گرفته تا برگزاری اجلاسها و همایشهای پرهزینه. این هزینههای اضافی، کسری بودجهی بزرگی ایجاد کرده و بر تأمین مخارج عمومی مانند حقوق کارمندان و سایر خدمات ضروری تأثیر منفی گذاشته است.»
اقتصاد عراق با چالشهای بزرگی، بهویژه حجم بالای بدهیهای عمومی، مواجه است. گزارشها نشان میدهد که بخش قابل توجهی از ثروت کشور، به خصوص در زمان نزدیک شدن به انتخابات، صرف فعالیتهای حزبی و جناحی میشود که این امر بار سنگینتری را بر دوش بخش اقتصادی کشور تحمیل کرده است.