اکنون وقت تصمیم گیری درباره استقلال کردستان است
روز 25 سپتامبر 2017 (سوم مهر ماه 1396) ساکنین اقلیم کردستان در یک همه پرسی الزامی درباره ماندن در عراق یا استقلال تصمیم خواهند گرفت. برای حل و فصل مشکلات بین خواسته‌های ملت کردستان و دولت در بغداد که قدمت آن به عمر خود کشور عراق باز می‌گردد، رای خواهیم داد که دولت عراق در مدتهای طولانی به مثابه همشهری‌های درجه پایینتری با کردها رفتار می‌کند.
تصمیم گیری درباره تعیین سرنوشت، حق مسلم اقلیم کردستان عراق است و مرزهای هیچ کشور همسایه‌ای را دگرگون نخواهد کرد و نه تنها تهدیدی علیه هیچ کسی نیست، بلکه باعث ثبات بیشتر منطقه خواهد شد و روابط بین کردها و عربها در عراق را تقویت خواهد کرد و ما برای رفع نگرانیهای عراقیها درباره همه‌پرسی آماده انجام هر کاری هستیم.
استقلال کردستان امری حتمی است. صد سال گذشته و طی مذاکرات صلح پس از پایان جنگ جهانی اول، به کردها وعده استقلال دادند و اما به جای آن بدون در نظر گرفتن اراده کردها، میهنمان را بین کشورهای عراق، ایران، ترکیه و سوریه تقسیم کردند.
قرار بود کشور جدیدالتاسیس عراق بر مبنای مشارکت یکسان بین کردها و عربها باشد. اما بی درنگ این رویای امیدوار کننده به یک واقعیت تلخ تبدیل شد. دولتهای عراق کردها را سرکوب کردند و در دهه 1980 جنایات ناشی از آن به اوج رسید. صدام حسین به طور گسترده گاز شیمیایی در شهر و روستاهای کردها به کار برد، بیش از 5 هزار روستاهای کرد را با خاک یکسان کرد و کردها را به جنوب (عراق) تبعید کرد، جایی که آنها را در گورهای دسته‌جمعی کشتند. 182 هزار کردهای عراقی (نزدیک به 5 درصد جمعیت آن)، در بین آنها اعضای خانواده من در این دوره از بین رفتند.
با سقوط رژیم بعث صدام حسین، کردها برای بنیاد نهادن عراق نوین سرسختانه تلاش کردند، از جمله تهیه پیش نویس قانون اساسی که از خود مدیریتی کردستان و حقوق تمام عراقیها را محفاظت می‌کرد. چهارده سال بعد، بغداد نتوانست مقررات کلیدی این قانون اساسی را اجرا کند، ما دلایل خوبی داریم که هرگز نخواهد توانست. شکست نظام سیاسی همچنین باعث وخامت شدید روابط بین سنی‌ها و شیعیان و در پی آن منجر به ظهور دولت اسلامی شد و در نتیجه فاجعه‌ای برای تمام عراقیها، از جمله کردها به بار آورد.
استدلال اصلی برای اتحاد عراق این است که عراق یکپارچه بهتر خواهد توانست از شهروندان خود محافظت کند. اما این ادعا در تجربه شکست خورد. هنگامی که دولت اسلامی در سال 2014 - با استفاده از سلاح های پیشرفته ایالات متحده که ارتش عراق آنها را در موصل ترک کرده بود - به کردستان حمله کرد، دولت عراق بر خلاف قانون اساسی از دادن سهیمه کردستان از بودجه عمومی یا مسلح کردن سربازانمان (که به پیشمرگه شناخته شده‌اند) اجتناب کرد. اگر یک کشور مستقل بودیم، می‌توانستیم سربازانمان را مسلح و تامین مالی کنیم و این جنگ را سریعتر به پایان برسانیم.
جنگ علیه داعش الگویی را برای ایجاد چگونگی یک مدل همکاری بین کردها و عربها در آینده نشان داد. پیشمرگه و ارتش عراق در نبرد برای راندن دولت اسلامی از عراق، در یک سطح همپیمان بودند. هر ارتشی سلسله مراتب فرماندهی خود را دارد. عملیات مشترک پیشمرگان با ارتش عراق و هماهنگی بین آنها به سطحی رسید و حتی اگر بغداد به دنبال تسلط و کنترل کردستان بود، هرگز به این سطح نمی‌رسید.
صرف نظر از نتایج همه پرسی، ما به همکاری نزدیک خود با نیروهای عراقی و غربی برای پیروزی نهایی بر دولت اسلامی ادامه خواهیم داد.
کردستان مستقل می‌تواند روابط قویتری با بغداد داشته باشد. کردستان یک همسایه بزرگی خواهد بود و با همکاری در جنگ علیه ترور و اشتراک گذاری منابع - از جمله زیرساختهای آب و نفت – ادامه خواهد داد، به گونه‌ای که به نفع هر دو کشور باشد.
اگر تحریمهای عراق بر واردات و صادرات ما نباشد، می‌توانیم به طور مشترک منابع انسانی و طبیعی خود را در یک بازار مشترک به سود کردستان و عراق گسترش دهیم.
در حالی که نتایج همه پرسی دولتهای آینده در کردستان را ملزم خواهد کرد، اما زمان بندی و شرایط استقلال ما به مذاکره با بغداد و مشورت با همسایگان و جامعه جهانی گسترده خواهد بود.
در مذاکرات با بغداد به طور عملی کار خواهیم کرد و چه مناطقی به کردستان انضمام خواهند شد، بحث برانگیزترین مسئله خواهد بود. با وجود حکم مهلت 31 دسامبر 2007، دولت عراق از اجرای ماده 140 اصل اساسی قانون اساسی در خصوص تعیین سرنوشت مناطق مورد مناقشه به گونه‌ای دموکراتیک به ساکنان آن اختیار داده بود، سرباز زد.
پس از گذشت 10 سال، ما پیشنهاد می‌کنیم این فرصت را به آنها بدهیم. امیدواریم تنها مناطقی که ساکنین آن به طور عمده می‌خواهند با رای دادن آزاد بخشی از کردستان باشد، به کردستان ضمیمه شوند. نمی‌خواهیم اختلاف ارضی طولانی مدت با عراق داشته باشیم که باعث مسموم کردن روابط ما در آینده شود.
از موقعی که کردستان در سال 1991 دولت خودش را بنیان نهاد، برای توسعه روابط خوب با همسایگانمان سخت تلاش کردیم. ترکیه بزرگترین سرمایه گذار خارجی در اقتصاد ما است و لوله‌های خطوط نفت و گاز را که به نفع هر دو کشور است، ساخته است. نگرانیهای همسایگانمان را درباره همه‌پرسی کردستان درک می‌کنیم و در عمل به آنها اطمینان خواهیم داد که یک کردستان دموکراتیک و ثبات بهترین همسایه خواهد بود.
ارزشهای کردستان در تنوع آن است. کردستان میهن مسیحیان، ایزدیها، ترکمنها، شبکها، عربها، فیلیها، و کاکه‌ای‌ها (یارسان) است و با هویتهای جداگانه در قوانین ما به رسمیت شناخته شده‌اند. از سال 2003 بسیاری از مسیحیان عراق برای رهایی از خشونت و آزار از مناطق دیگر این کشور به کردستان مهاجرت کردند. از وقتی که دولت اسلامی در سال 2014 بخشهایی از عراق را تصرف کرد، بیش از 1.5 ملیون آواره را با کمترین کمک از بغداد یا جامعه بین المللی به آغوش گرفتیم.
پس از یک قرن تلاش، زمان آن فرا رسیده است که اعتراف کنیم سیاست اجبار کردن کردها برای ماندن در عراق شکست خورده است و این سیاست برای ما و عراقیها سودی نداشت. می‌خواهیم ایالات متحده آمریکا و جامعه بین المللی به تصمیم دموکراتیک مردم کردستان احترام بگذارند. مطمئنا در دراز مدت عراق و کردستان وضع بهتری خواهند شد.
متن مقاله مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان در روزنامه واشنگتن پوست