Obezite hastası kadın; "Yaşayamıyorum, sanki bir ölü gibiyim"
Hasan Kösen
Kurdistan24 / Diyarbakır- Yedi çocuk annesi Nebahat Ateş, altı yıldır obezite hastalığının pençesinde yaşama tutunmaya çalışıyor.
İkisi engelli altı çocuğuyla birlikte iki odalı bir evde hapis hayatı yaşayan Ateş, tedavisi için yetkililerden yardım bekliyor. Ateş, altı yıldır çocuklarıyla ilgilenmek bir yana kendi kişisel ihtiyaçlarını dahil tek başına karşılayamıyor. Ateş yürek burkan dramını “Çocuklarım eve gelince sıcak bir yemekle karşılayacağım günleri hayal ediyorum.” diyerek özetliyor.
Diyarbakır'da altı yıl önce obezite hastalığına yakalanan ve her geçen gün biraz daha kilo alarak 200 kiloya ulaşan 51 yaşındaki Nebahat Ateş, sekiz aydır dışarıya adım atamıyor. Sürekli oturur pozisyonda durmak zorunda kalan Ateş, uyumak için bile uzanamıyor ve uyku ihtiyacını oturarak karşılamak zorunda kalıyor.
Diyarbakır merkez Kayapınar İlçesi'ndeki Sosyal Konutlar'da ikamet eden Ateş, Eşinin işsiz olduğunu, kendisinin üç aylık bakıcı maaşı ve engelli çocuğunun aylığı ile sekiz kişilik ailesinin geçimini karşılamak zorunda kaldığını ifade ediyor.
Kendi hastalığı yetmezmiş gibi 28 yaşında Uğur adındaki çocuğunun da şizofreni hastalığıyla mücadele ettiğini belirten Ateş, “Yaşayamıyorum ki sanki bir ölü gibiyim. Ne hareket edebiliyorum ne uzanabiliyorum ne de yatabiliyorum. Altı senedir hastalıkla boğuşuyorum ama son üç yıldır acı çekiyorum. Sekiz aydır evde hapis yaşıyorum. Cumhurbaşkanı’ndan, Başbakan’dan, devlet büyüklerimden ve hayırseverlerden Allah rızası için yardım bekliyorum. Bu halden kurtulup artık çocuklarıma bakmak istiyorum. Dayanamıyorum. Çok kötü durumdayım.” şeklinde konuştu.
Nebahat ateş, tedavisinin Diyarbakır’da olmasa da İstanbul ve Ankara’da mümkün olduğunu dile getirerek daha önce kendisine verilen yardım sözlerinin yerine getirilmesini istiyor.
Hasta eşi ve engelli iki çocuğuna sürekli bakmak zorunda olduğunu söyleyen Veysi Ateş ise evde her an evde bulunmak zorunda kaldığını dolayısıyla çalışmaya imkanının bulunmadığını aktarıyor. Veysi Ateş, “Çok zor bir durum. Düşünün, evinizde bir hasta var ve en basit günlük kişisel ihtiyaçlarını dahi karşılayamıyor. Dışarı adım atamıyor, duş alamıyor, elbiselerini yıkayamıyor… Bundan daha kötü bir durum var mıdır?” diyerek içinde bulundukları trajediye dikkat çekiyor.