Savaştan kaçtılar, ‘iş’e yakalandılar

Theirworld’un raporuna göre Türkiye’de 5-17 yaş arasındaki yüzbinlerce Suriyeli çocuk okula gitmek yerine ağır işlerde ucuz işgücü olarak çalıştırılıyor. Muhammed, Şükrü ve Turgut onlardan sadece üçü…

Şilan ÇILGIN

K24/İSTANBUL - Dünyada çocukların eğitimiyle ilgili çalışan sivil toplum kuruluşu Theirworld’un, Suriye’li mülteci çocuklarla ilgili bir raporu korkunç bir gerçeği gözler önüne serdi. Rapora göre Türkiye ve Ürdün’de 5-17 yaş arasındaki yüzbinlerce çocuk okula gitmek yerine ağır işlerde ucuz iş gücü olarak çalıştırılıyor.

Tüm dünyada çocukların eğitimiyle ilgili çalışan İngiltere merkezli sivil toplum kuruluşu Theirworld’un Türkiye ve Ürdün’deki Suriyeli mülteci çocuklarla ilgili bir rapor yayınladı.

Rapor, dünyanın en önemli sorunlarından biri haline gelen mülteci çocuklarla ilgili sarsıcı veriler içeriyor. Rapora göre her iki ülkede 5-17 yaş arasında 732 bin Suriyeli çocuk okula gidemiyor.

AYLIK 200 DOLARA GÜNDE 11 SAAT

Rapora göre bu çocukların büyük bölümü ağır işlerde ucuz işgücü olarak çalıştırılıyor.

14 yaşındaki Muhammed onlardan biri. Oto sanayide çalışan Muhammed,

“Daha önce sokaklarda kek satıyordum. 5 aydır burada çalışıyorum. Çok yoruluyorum ama eve para götürmem gerek” diyor.

Ailesiyle birlikte 3 yıl önce Halep’ten gelen Muhammed yaşında. Okula gitmiyor. Günde 11 saat çalışıyor. Aylık 200 dolar alıyor.

Suriyeli birçok çocuk gibi savaş onun da dünyasında derin yaralar açmış. Yüzündeki yara da savaşın travmasından: “Evimize bomba attılar. Evimiz yıkıldı, sokaklarda yaşadık. Savaş oldu. Silah kullandılar. Gözümün önünde öldü adamlar. Sonra yüzümde bu yara çıktı. Burada doktora gittim patlatmak lazım dedi ama çok acıyor.”

 ŞÜKRÜ ÖĞRETMEN OLMAK İSTİYOR

Şükrü ise daha 11 yaşında. O da ailesiyle Halep’ten kaçmış. Kardeşi okuyor o ise çalışmak zorunda. Şükrü öğretmen olmak istiyormuş: “Burada ustaya yardım ediyorum. Takımları topluyorum. Parça getiriyorum. Yerleri süpürüyorum. Okusaydım öğretmen olmak isterdim.”

 

 TURGUT'UN TEK DOSTU KÖPEĞİ

Turgut’un (14) durumu ise çok daha farklı. Hayat onun için çok daha zor. Çünkü onun ne ailesi ne de kalacak bir yeri var: “Ailem Suriye’de kaldı. Ben akrabalarımla buraya kaçtım. Ama onlar Avrupa’ya gitti, ben gidemedim. Onlar gidince kalacak yerim de kalmadı. Burada işe başladım. Burada yatıyorum.”

Turgut bu oto tamircisindeki kırık kanepenin üzerinde yatıp kalkıyor. Tek dostu da onunla birlikte burada yatan köpeği. Turgut, ailesini çok özlemiş: “İki senedir annemi, babamı, kardeşlerimi göremedim. Onları çok özledim. Burada ayda 200 dolar kadar para alıyorum. Hiç harcamıyorum. Biriktirip aileme gönderiyorum. Savaş bitse Şam’a ailemin yanına dönmek istiyorum. Onları çok özledim.”

Muhammed, Şükrü, Turgut… Ve onlar gibi yüzbinlerce Suriyeli çocuk. Hepsinin dramları benzer. Onlar iç savaştan kurtulsalar da yaşam savaşı onların yakasını bırakmıyor… 

Kamera - Yetiş Payçu