İstanbul’da Suriyeli bir melek
Kürdistan 24 / İSTANBUL – Ercan DAĞ
İstanbul'da bu iki göz odalı evde savaş yüzünden kimsesiz kalmış 4 çocuk yine savaş mağduru bir annenin kanatları altında hayata tutunmaya çalışıyor.
Suriyeli Hulud Saka, 2013 yılında ülkesinde yaşanan iç savaştan dolayı Türkiye'ye göç etmek zorunda kalmış.
İstanbul Fatih'te iki göz odalı evinde dört kimsesiz çocuğa ve engelli kayınvalidesine bakan Hulud Saka, “Tek göz odam olsa ben yine bu çocuklara bakarım. Hiçbir vicdanlı kadın kimsesiz bir çocuğun sokakta yaşamasını kabul etmez. Bu çocuklar için çok üzülüyorum. Bazı insanlar çocuklardan birini istiyor benden ama kardeşlerin birbirinden ayrılmalarını gönlüm kabul etmiyor” diyor.
ONLARA HEM ANNELİK HEM ÖĞRETMENLİK YAPIYOR
Şehd, Muhammet, Ahmed üç kardeş ve üçü de yetim. Anneleri ve nineleri Halep'te bombardıman sırasında gözlerinin önünde can vermiş. Hayat onları bir şekilde Hulud Saka'yla karşılaştırmış. Saka, bu çocuklara dair sevgisini şöyle dile getiriyor: “Her üç çocuk da hala annelerinin ve büyükannelerinin ölümünü kabul edemiyor. Çoğu kez geceleri ağlayıp duruyorlar, uyku uyuyamıyorlar. Ben onlara hem annelik hem öğretmenlik yapıyorum. Onları çok seviyorum.”
Suriyeli diğer bir yetim olan Dua’nın annesi ise eşinin ölümüne dayanamayıp akli dengesini yitirmiş. Kimsesiz, ortada kalan Dua da artık bir camiye sığınmış. Burada Dua'nın hikâyesini duyan Saka, dayanamayıp onu da yanına almış.
İstanbul'da 60 metrekarelik bu evde çocuklara ve annesine bakmaya çalışan Saka dernek ve vakıfların sınırlı yardımıyla geçinmeye çalışıyor.
ÇOCUKLARI BİRBİRLERİNDEN AYIRMAYA YÜREĞİ EL VERMEDİ
"Tek göz odada da yaşasam bu kimsesiz çocukları sahipsiz bırakmam. Bunu vicdanım kabul etmez." diyen Saka, çocuklar için çok üzüldüğünü belirterek, şunları söylüyor: “Bazı hayırseverler, 'Çocukların birini bana ver ben bakayım' diyor ama bu çocuklar kardeş, onları ayırmak istemiyorum. Şehd, Muhammet, Ahmed hala anne ve ninelerinin ölümünü unutmamışlar. Bazı geceler ağlayarak uyanıyorlar, bazen uyuyamıyorlar. Onlara annelik yapmaya çalışıyorum.”
Çocuklar için savaş öncesi eski hayatlarının geri getirmenin mümkün olmadığını dile getiren Saka, hiç olmasa gelecekleri adına bir umut kaynağı olduğunu söylüyor.