لوموند: پس از استقرار طالبان در کابل زنان در صف مقدم مقاومت علیه طالبان قرار گرفتند

زنان افغانستان از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌کوشند حقوق و مقامی کە طی دو دهه به‌دست آورده‌اند، از دست ندهند
زنان افغان در شمال این کشور برای مبازه با طالبان سلاح به دست گرفته‌اند
زنان افغان در شمال این کشور برای مبازه با طالبان سلاح به دست گرفته‌اند

اربیل (کوردستان ۲۴)- روزنامه‌ی لوموند در گزارشی بە وضعیت مبارزانی زنان در افغانستان پرداخته و نوشته است، بلافاصله پس از استقرار طالبان در کابل زنان در صف مقدم مقاومت علیه طالبان قرار گرفتند و با برگزاری نخستین تظاهرات در پایتخت و دیگر شهرهای افغانستان به مناسبت روز استقلال این کشور نخستین اعتراض‌ها علیه حکومت طالبان را سامان دادند.

غزل گلشیری، گزارشگر لوموند به همین مناسبت با کریستال بیات گفتگو کرده است که در نوزدهم اوت گذشته به مناسبت روز استقلال افغانستان به‌اتفاق دوستانش با افراشتن پرچم ملی افغانستان نظم جدید طالبان را به چالش کشیدند.

کریستال بیات به گزارشگر لوموند گفته است: "هنگامی‌که دیدم طالبان به‌محض ورود به کابل پرچم ملی افغانستان را پائین کشیدند و به‌جای آن نماد فرقه‌ای خود را برافراشتند، با خود گفتم که اگر امروز کاری نکنم، روزهای سیاه‌تری از راه خواهند رسید." کریستال بیات در ادامه افزوده است که مردم افغانستان گزینه‌ی دیگری جز جسارت و خطر کردن ندارند.

در این گزارش لوموند آمده است کە طالبان به‌سادگی به روی مردم گاز اشک‌آور پرتاب کرده یا تیراندازی می‌کنند و در نخستین نطفه‌های مقاومت علیه طالبان، زنان افغان بیش از همه در معرض خطر هستند و درعین‌حال در صف مقدم مقاومت قرار دارند. زنان از طریق شبکه‌های اجتماعی به گفتگو درباره‌ی وضعیت جدید ادامه می‌دهند و می‌کوشند که حقوق و مقامی کە طی دو دهه به‌دست آورده‌اند، از دست ندهند.

کریستال بیات می‌گوید بعید نیست طالبان به‌زودی سرکوب زنان را همانند گذشته ازسر بگیرند. بە گفته‌ی که اگر طالبان فوراً به سرکوب گسترده روی نمی‌آورند، به این خاطر است که می‌دانند ناظران جهانی رفتارهای آنان را نظاره می‌کنند و این‌که خود طالبان برای مستقر شدن هنوز محتاج نوعی حقانیت هستند. فعال حقوق زنان همچنین گفته است کە "به‌محض آنکه جامعه‌ی جهانی از ما روی برگرداند، طالبان سرکوب گسترده‌ی زنان را آغاز خواهند کرد."

خانم بیات در پایان این گفتگو گفته است، "در هر حال زندگی ما زنان افغان نوعی قمار است. هرروز که از خانه خارج می‌شویم به خود می‌گوییم: شاید این بار آخر باشد."

/ا.م