سازمان عفو بین‌الملل: مهاجران با وعده‌ی دروغین به مرز بلاروس و لهستان کشانده شدند

گزارش سامان عفو بین‌الملل، بر اساس گفتگو با ۷۵ پناه‌جوی بازگشت داده‌شده به عراق تنظیم شده است. دولت عراق فدرال و دولت اقلیم کوردستان تسهیلات بازگشت این مهاجران را فراهم کرده‌اند.

 به گفته‌ی عفو بین‌الملل این افراد در فاصله ماه‌های ژوئن تا نوامبر سال ۲۰۲۱ و با وعده‌ی دروغین راه‌یابی آسان به خاک اتحادیه‌ی اروپا با هواپیما به مینسک، پایتخت بلاروس سفر کردند. ۶۶ تن از مصاحبه‌شوندگان عراقی، ۷ نفر سوریه‌ای، یک نفر لبنانی و یک نفر دیگر اهل سودان بوده‌اند.

مصاحبه‌شوندگان به عفو بین‌الملل گفته‌اند که آن‌ها در مقاطع زمانی مختلف با کامیون‌های ارتش به منطقه‌ی مرزی میان بلاروس با لهستان، لتونی و لیتوانی انتقال داده شده‌اند.

یکی از مصاحبه شوندگان گفته ست «سربازان با سگ‌های شکاری پناه‌جویان را تا نزدیکی مرز لهستانی همراهی کرده و به گروهی حدود ۸۰ پناه‌جو گفته‌اند اگر سریع به‌سوی مرز ندوید، سگ‌ها را ول خواهیم کرد.» به گفته‌ی وی اندکی پس از رها شدن آن‌ها در طبیعت و در حالیکه مأموران بلاروس رضایتی از سرعت حرکت به‌سوی حصارهای مرزی را نداشتند، پلیس با میله به جان آن‌ها افتاده و سگ‌ها را ول کرده و تعدادی از پناه‌جویان در جریان همین ماجرا زخمی و خون‌آلود بر زمین افتاده‌اند.

یک پناه‌جوی دیگر با بازگو کردن تجربه‌ی خود می‌گوید «ما پس از رها شدن در نزدیکی مرز، دست‌کم دو روز گرسنه و تشنه ماندیم؛ سرپناهی هم در کار نبود و از حداقل امکانات بهداشتی محروم بودیم.» این فرد می‌گوید چیزی برای سیر کردن شکم فرزندانش نداشته و آن‌ها بارها در مسیر حرکت به‌سوی نقطه‌ی صفر مرزی در میان جنگل از گرسنگی و خستگی از حال رفته‌اند.

شمار دیگری از مهاجران عودت داده‌شده به عراق با بازگو کردن تجربه سخت خود از زمان حضور در اقامتگاه‌های مرزی گفته‌اند مأموران بلاروس برای دادن کوچک‌ترین امکانات از آن‌ها پول و حتی تلفن‌های همراهشان را می‌گرفته و در برخی موارد با تهدید، اخاذی می‌کردند.

عفو بین‌الملل همزمان در همین گزارش از رفتار خشن پلیس لهستان با پناه‌جویان انتقاد کرده است. یک پناه‌جوی کورد ایزدی به این سازمان گفته است اندکی «پس از ورود به خاک لهستان، پلیس مرا بازداشت کرد و به یک رودخانه‌ی مرزی آورد. عرض رودخانه تنها ۱۰ تا ۱۵ متر بود اما عمق آب زیاد و جریان آن تند بود. من و گروهی دیگر را از ماشین بیرون انداختند و مجبورمان کردند وارد آب شویم. اگر کسی اطاعت نمی‌کرد، کتکش می‌زدند. زنان و کودکان هم میان ما بودند. من خودم دیدم که آب یک نفر را با خود برد. اگر شنا بلد نبودید،‌ غرق می‌شدید.»

/ا.م