توقف درگیری مسلحانه منوط به آزادی اوجالان و عفو عمومی است
محمدامین پنجوینی، شخصیت سیاسی نزدیک به حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک)، در گفتگوی اختصاصی با کووان عزت، مجری برنامه‌ی خبری ساعت هشت شبکه‌ی کوردستان ٢٤، به تشریح آخرین تحولات مربوط به کنگره‌ی اخیر پ.ک.ک، تصمیمات اتخاذ شده و چشم‌انداز آینده‌ی این حزب پرداخت. وی در این مصاحبه که روز دوشنبه، ٢٢ اردیبهشت ۱۴۰۴ انجام شد، جزئیات مهمی را درباره‌ی مشارکت عبدالله اوجالان و شروط پ.ک.ک برای توقف کامل فعالیت‌های مسلحانه بیان کرد.
متن کامل مصاحبه:
کووان عزت: آقای پنجوینی، از سرنوشت پ.ک.ک پس از تصمیم به زمین گذاشتن سلاح برایمان بگویید.
محمدامین پنجوینی: بی‌شک، کنگره‌ی دوازدهم پ.ک.ک، همانطور که در رسانه‌ها بازتاب یافت، شاهد تصویب چندین تصمیم کلیدی و تاریخی بود. یکی از مهم‌ترین این تصمیمات، توقف فعالیت‌های مسلحانه است. این به معنای پایان درگیری مسلحانه و عدم فعالیت نیروها و سازمان‌های وابسته به پ.ک.ک تحت نام کنونی است؛ آنها زین پس با عنوانی دیگر به فعالیت خود ادامه خواهند داد.
کووان عزت: پس از این تصمیم، چه گام‌های عملی برداشته خواهد شد؟
محمدامین پنجوینی: در پی این تصمیم، پ.ک.ک خواستار تصویب «قانون امید» در پارلمان ترکیه شده است که به طور مشخص به آزادی عبدالله اوجالان می‌پردازد. علاوه بر این، صدور عفو عمومی برای تمامی فعالان زندانی پ.ک.ک در ترکیه و همچنین لغو قانون مبارزه با تروریسم – که به دستگیری هزاران هوادار پ.ک.ک منجر شده – از دیگر مطالبات اساسی ماست.
مشارکت اوجالان در کنگره
کووان عزت: آیا عبدالله اوجالان در این کنگره حضور یا مشارکتی داشت؟
محمدامین پنجوینی: بله، عبدالله اوجالان از طریق تماس تلفنی در هر دو محل برگزاری کنگره حضور فعال داشت و مشارکت کرد.
کووان عزت: گفته می‌شود آمریکا نیز در برگزاری این کنگره نقش داشته است. این موضوع تا چه حد صحت دارد؟
محمدامین پنجوینی: این کنگره با تضمین امنیتی از سوی سازمان اطلاعاتی آمریکا برگزار شد. پیشتر پ.ک.ک نگرانی خود را از پرواز پهپادها و هواپیماهای ترکیه بر فراز مناطق تحت کنترل خود اعلام کرده بود و به همین دلیل خواستار تضمین بین‌المللی شده بود. همین امر موجب شد تا آمریکا نظارت امنیتی بر روند برگزاری کنگره داشته باشد.
سرنوشت نیروها و سلاح‌های پ.ک.ک
کووان عزت: سرنوشت نیروهای گریلای پ.ک.ک و رهبران آن چه خواهد شد؟ و روند تحویل سلاح‌ها چگونه خواهد بود؟
محمدامین پنجوینی: اطلاعاتی که در شبکه‌های اجتماعی درباره‌ی مکان‌های مشخص برای تحویل سلاح توسط پ.ک.ک منتشر می‌شود، هیچ پایه و اساسی ندارد. عبدالله اوجالان و رهبری کنونی پ.ک.ک این موضوع را با هماهنگی کامل با مقامات ترکیه بررسی و نهایی خواهند کرد. باید تاکید کنم که تصمیم فعلی کنگره صرفاً توقف درگیری مسلحانه بوده و هنوز هیچ بحثی درباره‌ی فرآیند تحویل سلاح صورت نگرفته است.
کووان عزت: پس در حال حاضر صرفاً سلاح‌ها خاموش شده‌اند؟
محمدامین پنجوینی: دقیقاً. تا این لحظه تنها تصمیم بر سکوت سلاح‌ها بوده و موضوع تحویل آنها مطرح نشده است.
کووان عزت: برخی گزارش‌ها در رسانه‌های عراقی حاکی از آن است که تعدادی از رهبران پ.ک.ک فعلاً در سلیمانیه اقامت خواهند گزید و گریلاها به ترکیه بازمی‌گردند یا اتباع خارجی به کشورهای خود مراجعت می‌کنند. این موارد چقدر واقعیت دارد؟
محمدامین پنجوینی: هنوز هیچ تصمیم قطعی در این خصوص اتخاذ نشده و همه چیز به مصوبات آتی پارلمان ترکیه بستگی دارد. موضوع اقامت رهبران پ.ک.ک در اربیل یا سلیمانیه تاکنون در دستور کار نبوده و پ.ک.ک نیز در این باره اظهارنظری نکرده است. پس از تصمیمات پارلمان ترکیه، یک کمیته‌ی هماهنگی برای پیگیری این امور تشکیل خواهد شد.
نقش عراق و اقلیم کوردستان
کووان عزت: آیا عراق نیز در میان کشورهایی قرار دارد که پ.ک.ک سلاح‌های خود را در آنجا تحویل خواهد داد و این سلاح‌ها به ترکیه بازگردانده می‌شوند؟
محمدامین پنجوینی: این امکان وجود دارد که دولت عراق در جریان قرار گرفته باشد یا تماسی با پ.ک.ک برقرار کرده باشد، و یا برعکس. در گذشته نیز ارتباطاتی میان دو طرف وجود داشته است. زیرا بر اساس قوانین، مناطقی که پ.ک.ک در آن حضور دارد، بخشی از خاک عراق و اقلیم کوردستان به شمار می‌رود. بنابراین، اگر موضوع به مرحله‌ی تحویل سلاح‌ها برسد، دولت عراق و دولت اقلیم کوردستان قطعاً در این فرآیند مشارکت خواهند داشت.
کووان عزت: پ.ک.ک برای اتخاذ چنین تصمیم مهمی چه تضمین‌هایی دریافت کرده است؟
محمدامین پنجوینی: تا این لحظه، تضمین مشخصی از هیچ طرفی دریافت نشده است، اما پ.ک.ک به طور جدی خواستار دریافت تضمین است؛ مشخصاً تضمین‌های بین‌المللی. کشورهایی نظیر آمریکا و فرانسه از جزئیات این گفتگوها مطلع هستند و آمریکا بیش از یک سال است که در جریان این تماس‌ها قرار دارد. برای اینکه پ.ک.ک سلاح خود را به طور کامل زمین بگذارد، وجود یک تضمین بین‌المللی قوی ضروری است.
