کوبانی؛ خواهران نوازنده تاریخ کورد را بازگو می‌کنند

اربیل (کوردستان٢٤) – خواهران کورد از راه موسیقی رنج و تاریخ فاجعه‌بار سرزمین خود را بازگو می‌کنند و رویای بازگشت به زادگاه خود را در سر دارند.

در رستورانی در اربیل، دو خواهر جوان کورد از غرب کوردستان (شمال سوریه)، در حال نواختن ملودی‌های غمگین و فولکلور کوردی هستند، آنها اهل کوبانی و آواره جنگ داخلی سوریه هستند که از این طریق ضمن انعکاس رنج آوارگی، سنت‌های فرهنگی خود را نیز حفظ می‌کنند.

نورشین و پروین صالح از این راه کسب درآمد می‌کنند. پروین ٢٠ ساله که در نواختن سنتور و تنبور مهارت دارد، گفت:" ما بیش از هر چیزی به موسیقی محلی کوردی علاقه داریم، زیرا واقعی است و اشعار ترانه‌های آن اغلب رنج و رویدادهای تاریخی را بازگو می‌کنند؛ جنگ، تراژدی، آوارگی و کشتار".

نورشین، در حالیکه گیتار می‌نوازد، ترانه غمگین "من غریبم" را اجرا می‌کند، و خواهرش با سنتور او را همراهی می‌کند:

من غریبم

بی تو مادرم

بال‌هایم شکسته‌اند

این غربت

دنیای من را به زندان تبدیل کرده است

من غریبم

ای عشق من

می‌میرم و هرگز تو را دوباره نخواهم دید

در سال ٢٠١٥ شهر کوبانی در غرب کوردستان، شاهد چهار ماه نبرد شدید جنگجویان کورد با داعش بود که در نهایت شهر را آزاد کردند.

زمانیکه شهر در محاصره بود و به شدت بمباران می‌شد، والدین نورشین و پروین به شش پسر و دختر خود توصیه کردند که آنجا را ترک کنند.

نورشین، ٢٣ ساله، می‌گوید؛ از یک "گذرگاه امن" عبور کرد‌‌ه‌اند و "کسی در کوبانی نماند... اما داعش هنوز در کابوس‌‌هایم من را تعقیب می‌کند، آنها با لباس‌های سیاهشان می‌آیند، آلات موسیقی من را می‌شکنند و در حالی که فریاد می‌زنم و گریه می‌کنم، من را با خود می‌برند".

با اینکه هشت سال از حمله داعشی‌ها به کوبانی می‌گذرد، پروین هنوز آن روزها را به یاد دارد. او می‌گوید:" تصاویر داعشی‌ها هنوز ذهنم را رها نکرده‌اند؛ لباس‌هایشان، پرچم سیاهشان، تلاش‌شان برای تباه کردن زندگی و فتواهایشان برای ممنوع کردن موسیقی و آزادی زنان و مردم... از داعش می‌ترسم".

ریاض عثمان، یکی از شرکای رستوران می‌گوید:" من سعی می‌کنم به این خواهرها کمک کنم، زیرا آنها در رشته خود توانمند هستند و آینده امیدوارکننده‌ای پیش رو دارند. من از حضور آنها در اینجا تعجب نمی‌کنم، زیرا سراسر زندگی کوردها؛ مهاجرت، آوارگی و رنج است".

خواهرهای نوازنده، در محله‌ای در اربیل، یک خانه دو خوابه را با قیمت حدود ٢٥٠ دلار در ماه، اجاره کرده‌اند.

نورشین نوازنده گیتار، ویولن، پیانو و کمانچه است.

او می‌گوید:" در مرز بین سوریه و اقلیم کوردستان، سربازان رژیم سوریه از ما خواستند که برای آنها بنوازیم تا اجازه دهند با آلات موسیقی از مرز عبور کنیم (...) و ما در حال نواختن گریه می‌کردیم".

پروین می‌گوید؛ مادرش در کودکی قبل از خواب برایشان آواز می‌خوانده و پدر هم تنبور نواخته است. "ما با صدای مادر که ترانەهای کوردی می‌خواند بزرگ شده‌ایم".

خواهرها رویای بازگشت به شهر خود را دارند، البته در زمانیکه ثبات و آرامش به غرب کوردستان (شمال سوریه) باز گردد.

ب.ن