Ebdulrehman Ehmed: Sira hunera Efrînê di xemgîniya axa zeytûnan de veşartî ye
Navenda Nûçeyan (K24) – Li her quncikekî çiyayên Kurdistanê, dengek heye ku çîrokekê vedibêje. Hunera Kurdî ne tenê xeml e; ew bîreweriya zindî ya gelekî ye ku red kiriye dem nexşên wî ji holê rake. Dengbêjê Kurd ê Efrînî Ebdulrehman Ehmed, ku ji salên heftêyî ve bi şêwaza xwe ya klasîk destan û efsaneyên Kurdî distrê û ji çend salan ve li Siwêsrayê dimîne, di serdana xwe ya yekem de ji bo Herêma Kurdistanê, di hevpeyvîneke taybet de bi Kurdistan24 re, deriyê dilê xwe vekir û behsa hestên vegera li welêt, sira hunera Efrînê û paşeroja mîrateya Kurdî kir.
Vegera li Welat û Heyranî ji Pêşketinê re
Ev serdan ji bo min ne mêvanî bû, lê vegera li mala min bû. Min hest kir ku ez di nav xelkê xwe de me, ku ez dikarim li her derê bi zimanê xwe yê Kurdî biaxivim û weke bersiv wê bibihîsim. Hesta ku ez li welatê xwe me û dikarim bi azadî bistirêm, yek ji wan hestên herî xurt e ku ez ê bi xwe re hilgirim. Piştî ku deh salan li Sûriyê nehiştibûn ez bistirêm, dîtina vê qada azad ji bo min weke ji nû ve jidayikbûnê bû.
Derbarê pêşketinê de, tiştê min li Hewlêrê dît, ji texmînên min wêdetir bû. Qesr, avahiyên 20 qatî, rêyên modern... heta ji beşên Ewropayê jî derbas bûbû. Eger Hewlêr deh salên din bi vî awayî bipêş bikeve, dê ji Dubeyê jî derbas bibe. Ev pêşketin ne tenê madî ye; ew di heman demê de manewî ye û handanê dide hunermendên weke min ku bi azadî biafirînin.
Ruhekî Hevpar: Ji Efrînê heta Hewlêrê
Ruh yek e, xwîn yek e. Kurdê Efrînê û yê vir ji heman kaniyê avê vedixwin. Min hest kir ku em hemû yek in, ji vir bigire heta Efrînê. Hunera Efrînê, ya ku ji dilê xelkê û çîrokên wan derketiye, dê li vir jî were hezkirin, çimkî derd yek e û derman jî yek e. Hesta ku tu li ser axa xwe bî, serbest bî û qîmeta te hebe... tiştek ji vê şîrîntir tune ye.
Sira Hunera Efrînê: Dengê Xemgîn ê Axa Zeytûnan
Stranên Efrînê xemgîn in, ji ber ku ew ji axeke ku bi nakokiyan dorpêçkirî ye, derketine. Tiştê mûzîka Efrînê cihê dike, rastiya hestî û girêdana wê bi axê re ye. Mûzîka kevnar a Efrînê tenê xwe dispart bedewiya deng, ne meqamên hunerî. Meqam tenê nêzîkî bîst sal berê ketin nav hunera Efrînê. Lê stranên resen hîn jî xwe dispêrin avaniya awazê ya rast, weke strana 'Eyşê' ku di her dawetekê de tê gotin. Xwezayê jî hunera me form daye; Efrîn weke 'bexçeyê gulan' e, lê tijî darên zeytûnan e, û ev yek ruhê dide hunera me. Hunermendê rasteqîn ê Efrînê divê ji kokê bistirê – divê strana wî weke zincîrekê be ku dîroka xelkê û cîh vedibêje.
Mîrateya Kevn, Ruhekî Nû
Divê mîrateya hunerî ya Kurdî were parastin, bi taybetî nasnameya mûzîka Efrînê ya ku rastî koçberî û perçebûnê hatiye. Divê huner bibe pireya ku hemû hunermendên Kurd bi hev ve girê dide. Lê ez bawer nakim ku divê em tiştên kevn weke xwe kopî bikin. Divê em wê bixemilînin, nûjen bikin û ruhekî nû bidin tiştê ku me ji kal û pîrên xwe wergirtiye. Ji bo min, divê her stranek xwedî çîrokekê be – weke rêzefîlmekê ku destpêk û dawiya wê hebe. Ji bîst vîdyoklîpên min, şeş ji wan kevneşopî ne, lê yên din ji awaz û gotinên min bi xwe ne.
"Spasî ji bo Serkirdayetiya Kurdistanê û Pêşketina Wê"
Hunera rasteqîn pireya bîreweriyê ye. Zimanê xwe, mîrateya dayikên xwe û yekîtiya xwe biparêzin. Tiştê ku em îro distrên, dê sibe nasnameya Kurdistanê biparêze. Ez spasiya Serok Mesûd Barzanî û Serokwezîr Mesrûr Barzanî dikim ji bo hewldanên wan ên ji bo pêşxistina herêmê. Tiştê ku min li vir dît, şanazî û hêviyê dide min. Efrîn, ji bo min, kok, êş û bedewî ye. Herêma Kurdistanê welat û hêvî ye. Dema ez ji bo Efrînê distrêm, ez hest dikim ku ez ji bo dîrokê bi xwe distrêm – ji bo rûmetê, û ji bo hêviyeke ku tu carî namire.
