فاضل میرانی در پاسخ به اتهامات بافل طالبانی: آنان که از میراث میپرسند، بگویند ثروت خود را از کجا آوردهاند؟
در طول یک ماه گذشته، تنها پارت دموکرات بود که بر مسائل اصلی و ملی مانند اجرای قانون اساسی، مادهی ۱۴۰ و پایان دادن به ظلم بغداد متمرکز بود. اما متأسفانه تقریباً تمام احزاب دیگر، چه اپوزیسیون و چه شرکای ما در دولت، نوک پیکان حملات خود را به سوی ما نشانه رفته بودند
فاضل میرانی، عضو دفتر سیاسی پارت دموکرات کوردستان، در گفتگویی تند و صریح، به شدت از رویکرد انتخاباتی احزاب رقیب، به ویژه اتحادیهی میهنی کوردستان، انتقاد کرد. او در واکنش به اظهارات اخیر بافل طالبانی، اتهاماتی نظیر خاکفروشی و همکاری با رژیم سابق عراق را بیاساس خواند و تأکید کرد که چنین سخنانی به جایگاه اقلیم کوردستان لطمه میزند.
میرانی همچنین با اشاره به پروژههای عمرانی دولت، پرسش منتقدان دربارهی «میراث» را با این سؤال پاسخ داد که خودشان ثروتشان را از کجا آوردهاند.
تمرکز ما بر بغداد بود، تمرکز دیگران بر تخریب داخلی
فاضل میرانی در ابتدای این گفتگوی ویژه با تلویزیون کوردستان٢٤، با اشاره به فضای حاکم بر کارزارهای انتخاباتی پارلمان عراق، رویکرد پارت دموکرات را از سایر احزاب متمایز دانست و گفت: «در طول یک ماه گذشته، تنها پارت دموکرات بود که بر مسائل اصلی و ملی مانند اجرای قانون اساسی، مادهی ۱۴۰ و پایان دادن به ظلم بغداد متمرکز بود. اما متأسفانه تقریباً تمام احزاب دیگر، چه اپوزیسیون و چه شرکای ما در دولت، نوک پیکان حملات خود را به سوی ما نشانه رفته بودند. این مانند حکایت کسی است که تمام روز از دیگران کتک میخورد و شب به خانه بازگشته و برادر کوچکتر خود را کتک میزند.»
وی افزود: «آنها مسیر درست را نمیبینند، یا نمیخواهند ببینند. راه درست این است که همهی ما در یک جهت حرکت کنیم و آن جهت، بغداد است تا حقوق مردم کوردستان را تأمین کنیم.»
پاسخ تند به اتهامات بافل طالبانی: او بر سفرهی آماده نشسته است
عضو دفتر سیاسی پارت دموکرات کوردستان در بخش دیگری از سخنان خود، به شدت به اظهارات بافل طالبانی، رئیس اتحادیهی میهنی، واکنش نشان داد و گفت: «من شرم میکنم که چنین فردی با چنین سخنانی، رئیس حزبی با سابقهی اتحادیهی میهنی باشد. او بر سر یک سفرهی آماده نشسته و نه از تاریخ حزب خود خبر دارد و نه از تاریخ جنبش کورد.»
میرانی در پاسخ به اتهام «سوار شدن بر تانک صدام» پس از انفال، اظهار داشت: «اگر تاریخ را میدانست، به یاد میآورد که در سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۶۶ چه کسانی سوار بر تانک بودند. در آن زمان ما در کوهستانها مشغول مبارزه بودیم و آنها در شهرها حقوقبگیر حکومت بودند. بهتر است گورها را نبش قبر نکنند، چون همه چیز آشکار خواهد شد.»
وی همچنین ادعای عدم وجود آزادی در اربیل را رد کرد و با اشاره به ناامنیها در مناطق دیگر گفت: «او چگونه روی این را دارد که چنین حرفی بزند؟ آیا زندانی کردن افراد بهتر از این نیست که ربوده شوند و جسدشان در هتلی پیدا شود؟ این رفتارها ناشی از ناآگاهی و عدم تعادل است و دوستانش در اتحادیهی میهنی باید او را کنترل کنند.»
پروژهها با دزدی ساخته نشده؛ از ثروت خودشان بگویند
فاضل میرانی در واکنش به انتقاد یک حزب اسلامی که پروژههای عمرانی دولت اقلیم کوردستان را به «میراث» تشبیه کرده بود، گفت: «خداوند میفرماید: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ) (ای کسانی که ایمان آوردهاید، چرا چیزی را میگویید که به آن عمل نمیکنید؟). من از شنیدن این سخنان متأسف شدم. حال بیایید سؤال را برعکس مطرح کنیم؛ آنها که امروز صاحب خودرو، مقر، رسانه و پاسپورت دیپلماتیک هستند، آیا اینها را از پدرانشان به ارث بردهاند؟ ما همه اهل یک دیاریم و یکدیگر را میشناسیم.»
او تأکید کرد: «هر آنچه در زیر و روی این خاک است، نه ملک اتحادیهی میهنی است و نه ملک پارت دموکرات؛ این ثروت متعلق به همهی مردم کوردستان است. این یک دستاورد ملی است و باید به یکدیگر تبریک بگوییم که توانستهایم مشکلی از مشکلات این سرزمین را حل کنیم.»
مانع تشکیل دولت شدند؛ این به نفع چه کسی بود؟
میرانی با اشاره به ادعای بافل طالبانی مبنی بر ممانعت از تشکیل کابینهی دهم، این اقدام را به ضرر مردم کوردستان دانست و افزود: «از نظر منطقی، این حرف به نفع ما تمام شد، چون ما همیشه خواهان تشکیل دولت و ثبات بودهایم. اگر نمیخواستیم، میتوانستیم بدون آنها دولت را تشکیل دهیم. اما منطق ما حفظ دستاوردها و جلوگیری از تفرقه است. آیا یک عضو اتحادیهی میهنی باید افتخار کند که مانع تشکیل دولت در این شرایط حساس شده است؟»
فاضل میرانی در پایان با تأکید بر لزوم حفظ وحدت و اولویت دادن به منافع ملی، گفت: «پیام من برای همهی ماست. ما باید منافع، خون شهدا، رنج مبارزان و انفالشدگان را بر منافع حزبی خود ترجیح دهیم و با منطق و وفاداری به این ارزشها گام برداریم.»
این مصاحبه را میتوان به عنوان ترسیم خطوط قرمز و موضعگیری صریح پارت دموکرات در آستانهی مذاکرات پس از انتخابات برای تشکیل دولت جدید اقلیم کوردستان و تعامل با بغداد ارزیابی کرد.
