وزیر سابق امور خارجه آمریکا: جاهطلبیهای کوردها برای خودمختاری بیشتر با منافع حیاتی آمریکا همسو است

اربیل (کوردستان٢٤)- وزیر سابق امور خارجه ایالات متحده و مدیر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، میگوید که جاهطلبیهای کوردها برای خودمختاری بیشتر نه تنها درست است، بلکه با منافع حیاتی آمریکا همسو است.
مایکل آر. پمپئو، معروف به «مایک پمپئو»، هفتادمین وزیر امور خارجه ایالات متحده و مدیر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آن کشور در 20 مه 2025، در نیویورک پست مقالهای در حمایت از اقلیم کوردستان منتشر کرد.
متن مقاله:
کوردها شایسته بهتر از این هستند. چگونه ایالات متحده میتواند از تلاش یک متحد برای آزادی حمایت کند.
آنها ثابت کردهاند که یکی از قابل اعتمادترین شرکای آمریکا در خاورمیانه هستند، اما مردم کورد هنوز سرزمین واقعی خود را ندارند.
مسرور بارزانی، نخست وزیر دولت نیمه خودمختار اقلیم کوردستان عراق، این هفته از واشنگتن بازدید میکند، این دوستان شایسته بهتر از این هستند.
سایر بازیگران منطقهای دوستی کلامی نشان میدهند، اما کوردها دوستی خود را از طریق عمل و فداکاری نشان میدهند.
جاهطلبیهای کوردها برای خودمختاری بیشتر نه تنها درست است، بلکه با منافع حیاتی آمریکا همسو است. من به عنوان وزیر امور خارجه و مدیر سی آی ای، در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، شاهد تعهد تزلزلناپذیر آنها به اهداف مشترکمان از نزدیک بودم.
پیشمرگان کورد پیوسته با بدترین دشمنان آمریکا - گروههای جهادی مانند داعش، القاعده و دیگران - مبارزه کردهاند و از خون و ثروت آمریکاییها محافظت کردهاند.
برخلاف بسیاری از شرکای دیگر در منطقه، کوردها هرگز در تروریسم ضد آمریکایی شرکت نکردهاند، هرگز جان آمریکاییها را نگرفتهاند و هرگز در دوستی خود تردید نکردهاند.
وفاداری آنها در برآورد با تریلیونها دلاری که در سایر درگیریهای خاورمیانه هزینه شده است، بازده فوقالعادهای را برای یک سرمایهگذاری متوسط به همراه داشته است.
مناطق کوردنشین دارای منابع طبیعی قابل توجهی هستند که آنها را در موقعیت خودکفایی اقتصادی قرار میدهد.
اقلیم کوردستان به تنهایی دارای حدود ۴۵ میلیارد بشکه نفت - تقریبا یک سوم کل ذخایر عراق - به علاوه میدانهای گاز طبیعی قابل توجهی است.
سرزمینهای کوردنشین همچنین دارای ذخایر معدنی ارزشمندی هستند که عمدتا به دلیل محدودیتهای سیاسی دستنخورده باقی ماندهاند.
دولت اقلیم کوردستان به رغم محدودیتهای بغداد، حاکمیت تاثیرگذاری دارد و اقتصادی کارآمد ایجاد کرده و سرمایهگذاری بینالمللی را جذب کرده است. با توجه به آزادی اقتصادی، کوردستان به سرعت به یک شریک خودکفا تبدیل میشود که موقعیت استراتژیک آمریکا را بدون هدر دادن منابع ما تقویت میکند.
در رابطه با تعاملات دیپلماتیک، من در سراسر خاورمیانه دیدهام که چه چیزی کوردها را استثنا میکند؛ در منطقهای که تحت سلطه اقتدارگرایی و افراطگرایی است، مناطق تحت حکومت کوردها همچون جزایری از بردباری و کثرتگرایی نسبی نمایان میشوند.
جوامع کورد، ایدئولوژیهای ضد آمریکایی و یهودیستیزانه را که بخش بزرگی از منطقه را مسموم میکند، رد کردهاند.
آنها مانند آمریکاییها، آرزوی خودمختاری و دولت انتخابی را دارند. آنها نمیخواهند به یک کشور دست نشانده دشمن آمریکا تبدیل شوند.
ایالات متحده مدتهاست که از پتانسیل استراتژیکی که با حمایت از کوردستان آزاد میشود، غافل مانده است - از ترس پیامدهای منطقهای و در برخی موارد، سکون محض.-
در این برهه حساس در تعامل آمریکا در خاورمیانه، باید کوردها را در استراتژی منطقهای خود بگنجانیم.
اول، آمریکا باید با تلاشهای منطقهای برای تضعیف خودمختاری کوردها به شدت مقابله کند. وقتی سپاه پاسداران ایران، همانطور که سال گذشته موشکهایی را به سمت پایگاههای کوردها شلیک کرد، واشنگتن باید به آن واکنش نشان دهد.
هیچ قدرت منطقهای نباید علیه شرکای ما عمل کند و مجازات نشود. برای اعمال موفقیتآمیز قدرت آمریکا، ایالات متحده باید خطوط قرمزی را تعیین و اجرا کند که از متحدان ما در برابر سوءاستفاده سیستماتیک محافظت کند.
ما همچنین باید از محاصره شدن اقتصادی مناطق کوردنشین همچون مجازاتی برای خودمختاری آنها جلوگیری کنیم. بغداد بارها بودجه را قطع کرده و صادرات نفت را متوقف کرده است - تاکتیکهایی که توسط تهران برای وادار کردن کوردها به تسلیم تشویق شده است.-
واشنگتن باید از نفوذ قابل توجه خود بر دولت عراق برای لغو موانع صادراتی استفاده کند. این امر هم به کوردها اجازه میدهد تا پیشرفت کنند و هم عرضه جهانی نفت را افزایش داده و امنیت انرژی را تقویت کند.
آمریکا باید به مشروعیت همهپرسی استقلال کوردستان در سال ۲۰۱۷ که در آن ۹۳ درصد از کوردهای عراق، به استقلال رای دادند، احترام بگذارد.
به جای احترام گذاشتن به این روند دموکراتیک، بغداد (با حمایت ایران) تانکها و شبهنظامیان را برای مجازات کوردها و اعمال محاصره روانه کرد.
در آن زمان، ایالات متحده تصمیم گرفت ثبات ساختگی عراق را بر آرمانهای کوردها ترجیح دهد - اشتباهی که اکنون باید آن را اصلاح کنیم. به رسمیت شناختن اعتبار همهپرسی با حمایت از خودمختاری کوردها به معنای احترام به اراده دموکراتیک مردمی است که حق تعیین آینده خود را به دست آوردهاند.
در نهایت، ایالات متحده باید با کوردها برای رسیدن به مسیری مسالمتآمیز و بررسی شده به سوی خودمختاری و استقلال، بیشتر همکاری کند.
این هدف بلندمدت باید از طریق کانالهای دیپلماتیک دنبال شود تا از بروز درگیریهای جدید جلوگیری شود، اما این هدفی است که ارزش تلاش کردن را دارد.
آمریکا باید بغداد و اربیل را تشویق کند تا چارچوبی قانونی برای توسعه حاکمیت کوردها ایجاد کنند که هم آرمانهای کوردها و هم نگرانیهای عراق را در نظر بگیرد.
به همین ترتیب، ما باید با تاکید بر مزایای استراتژیک یک کوردستان مستقلتر و پایان دادن به کشمکش دائمی آنها، با ترکیه - که جمعیت زیادی از کوردها را در خود جای داده است - تعامل کنیم.
در سالهای خدمتم، آموختهام که آمریکا زمانی قویتر است که در کنار کسانی که ارزشهای ما را به اشتراک میگذارند و به طور مداوم منافع ما را پیش میبرند، محکم بایستیم.
نخستوزیر بارزانی باید در ایالات متحده مورد استقبال جدی قرار گیرد، زیرا ما راههایی را برای پیشبرد مشترک صلح و رفاه بررسی میکنیم.
ب.ن
ب.ن