نارضایتی گسترده در عراق از بیکاری و کمبود خدمات عمومی

شهروندان عراقی از بغداد تا بصره، از ناکارآمدی دولت در بهبود زیرساخت‌ها و ایجاد اشتغال با وجود ثروت نفتی کشور انتقاد کرده و تحلیلگران، مسئولان را عامل بی‌ثباتی می‌دانند.

در سراسر جاده‌های استان‌های عراق، از بصره تا بغداد و موصل، دو پدیده بیش از همه به چشم می‌خورد: بیکاری جوانان و فروپاشی بخش خدمات عمومی که زندگی روزمره‌ی شهروندان را با مشکلات جدی مواجه کرده است.

یکی از شهروندان عراقی در گفتگو با کوردستان ٢٤ می‌گوید: «فرصت استخدامی اصلاً وجود ندارد. یک دانشجو چهار سال در دانشگاه تحصیل می‌کند اما پس از فارغ‌التحصیلی هیچ شغلی برایش نیست. با وجود اینکه ما کشوری ثروتمند و نفتی هستیم، آرزو داشتیم مانند کشورهای حوزه‌ی خلیج [فارس] بودیم.» شهروند دیگری نیز وضعیت عمومی عراق را «فاجعه‌بار» توصیف کرده و می‌افزاید: «با تمام منابعی که داریم، سطح خدمات در بدترین حالت ممکن است. ما نفت و کشاورزی داریم، اما در همه‌جا کارگران خارجی را به کار می‌گیرند و این بر زندگی همه‌ی ما تأثیر گذاشته است.»

در همین زمینه، علی جبوری، تحلیلگر سیاسی، معتقد است که خود مسئولان کشور عامل ایجاد ناامیدی و بی‌ثباتی هستند. وی می‌گوید: «وقتی یک مسئول دائماً از خطر صحبت می‌کند، شهروند چگونه می‌تواند انتظار ثبات و خدمت‌رسانی داشته باشد؟ این مسئولان هستند که با اظهارات منفی خود، تردید را در میان مردم می‌کارند و با تحریک به تظاهرات و تنش علیه یکدیگر، سطح خدمات را ضعیف‌تر و ثروت عراق را بیشتر به هدر می‌دهند.»

عراق نزدیک به دو دهه است که ثبات را تجربه نکرده و در هر بحران سیاسی و اقتصادی، این مردم بوده‌اند که هدف قرار گرفته‌اند. با این حال، به نظر می‌رسد این بار، خشم فزاینده‌ی عمومی، بیش از هر زمان دیگری از درون جامعه نشأت می‌گیرد.